De gevolgen van het nationale volkscongres.

Het is weer zover, het parlement is in zitting. Jawel, China heeft een heus parlement. Zoals je misschien wel in het nieuws hoorde is afgelopen oktober het 17de partijcongres gehouden. In de komende twee weken zal men volop over de toen geopperde voorstellen debateren om daarna de ongewijzigde voorstellen haast unaniem goed te keuren.
In tegenstelling tot het partijcongres afgelopen jaar trekt de gewone mens, of de buitenlander in Peking, er zich allemaal weinig van aan. De nevenefecten van het congres zijn wel behoorlijk hinderlijk.
Zo was ik zaterdag van plan om een klein wandelingetje op de Chinese muur te gaan maken. Het stukje muur dat ik had uitgekozen was JinShanLing dat enkel bereikbaar is via de noordkant. Aangezien de muur de noordgrens van het aglomeraat Beijing vormt, moet je enkele kilometer door de provincie HeBei. Dat was echter buiten de parlementaire zitting gerekend. De grenzen van Peking worden hedentendage zwaar bewaakt. Je komt er niet voorbij zonder volledige controle van al je hebben en houden. Onze chauffeur sprak van minstens 3 uur file, waarop we rechtsomkeer maakten en een ander stuk muur opzochten.
In het centrum van de stad is het al niet veel beter. Ongelooflijk maar waar, de files zijn twee maal langer dan gewoonlijk. Ik heb geen idee waarom; er zijn geen roadblocks of controles, zover ik weet zijn alle wegen open, ik moet niet voorbij tiananmen of enig belangrijk partijgebouw, en dat parlement, dat is slechts enkele 1000'en personen. Doch, wanneer ik te lui ben en pas na 8 AM naar mijn werk vertrek kan ik het vergeten om in minder dan een uur op mijn werk te geraken.
Gelukkig zal de vergadering niet te lang duren en tegen de volgende keer is de metro onder mijn huis af.