Het zwarte scherm

Naast mijn TV staat een klein grijs bakske; een klein grijs bakske dat mij een betere blik op de wereld moet geven vergeleken met de gemiddelde Chinees. Dit klein grijs bakske is namelijk in staat om, buiten de ongeveer 80 lokale en nationale TV zenders, ook enkele internationale zenders binnen te halen. Zo heb ik behalve een Koreaanse en Japanse zender toegang tot BBC World, CNN, TV5 (met om half 4 's morgens het RTBF journaal) en Deutsche Werelt TV.
Zowat elke dag neem ik even de tijd om het nieuws op BBC World te volgen, en meestal lukt dit ook heel vlot. Doch, echte satelietTV is hier verboden, korte golfradio is gestoord en alle Chinese media missen wel wat diepgang en objectiviteit wanneer het over gevoelige Chinese onderwerpen gaat.
Maar goed, ik heb dus min-of-meer ontvangst van buitenlandse zenders. Het meeste nieuws over China komt er vlot door en als er dan toch eens toevallig het scherm zwart wordt, is dat meestal enkele seconden te laat zodat je de boodschap al wel begrepen hebt.
In feite herinner ik me slechts twee zwarte schermen in 2007, China's activiteiten in Soedan & Tsjaad en de studentenopstanden in Hebei provincie. De laatste dagen is het echter anders gesteld met de censuur, doch ook op een zeer verassende manier.
Tot zaterdag was alle nieuws uit Tibet zonder uitzondering geblokkeerd, inclusief de betogingen in de westerse wereld en de mars van de Tibetanen in India. Uiteraard was men telkens enkele seconden te laat waardoor de gemiddelde buitenlander in Peking behoorlijk goed op de hoogte is van wat er aan de hand is.
Sinds gisteren, zondag, is het echter anders. Beelden van oproerpolitie, brandende auto's, met stenen gooiende Tibetanen en vanmorgen zelfs tanks in de straten van Tibet zijn ongefilterd te zien op het nieuws. Sterker nog, dezelfde beelden zitten ook, meer als fait-divers dan als nieuws, in het Chinese nieuws op de staatsTV. Elk interview met Tibetaan, Dalai Lama, of Chinees is uiteraard wel netjes geknipt.
Op het eerste zicht verassend, bij nader inzien strategisch. Het wordt nog maar eens bewezen dat Tibetanen een zootje ongeregelde terorristen zijn, die dringend moeten worden geciviliseerd en/of geliquideerd. Wat ze ook zeggen, Tibet is altijd al China geweest, die praatjes van honderdduizenden vermoorde Tibetaanse monikken 50 jaar terug, dat is puur propaganda van het Westen.

Op Cryptome staat er een mooie collectie foto's van wat er aan het gebeuren is. Let erop, alle foto's waar linksbovenaan "CCTV4" te zien is, zijn beelden die hier op TV zijn geweest. Vergelijk misschien ook even met de beelden van 4 juni 1989; er zijn wel wat overeenkomsten.

De andere blik op de feiten wordt door China Daily gegeven

Glaasje op, laat je rijden

Sinds kort, hoop en al enkele maanden, is er een nieuw fenomeen opgedoken in Peking. Alcoholcontroles. En zelfs nog veraderlijk dicht bij mijn woonst.
Het concept is eenvoudig. De politie staat ietwat verdekt opgesteld achter een bocht of brug, ze houden alle auto's tegen behalve bussen en taxi en ze laten de chauffeur blazen. Tot daar geen probleem, het is echter het blazen zelf waar ik raar van opkeek.
Net als bij ons heeft men een elektronisch machientje om de alcohol in je uitgeademende lucht te registreren. Verschillend van bij ons is dat men in China niet in het toestel moet blazen maar ongeveer in de juiste richting. De politie houdt het machientje op ongeveer 30 cm van de mond van de chauffeur en de chauffeur blaast enkele seconden lichtjes in de richting van agent/machientje. Efficient en snel is het zeker, of het ook een betrouwbare meting is, daar stel ik mijn vragen bij.

De gevolgen van het nationale volkscongres.

Het is weer zover, het parlement is in zitting. Jawel, China heeft een heus parlement. Zoals je misschien wel in het nieuws hoorde is afgelopen oktober het 17de partijcongres gehouden. In de komende twee weken zal men volop over de toen geopperde voorstellen debateren om daarna de ongewijzigde voorstellen haast unaniem goed te keuren.
In tegenstelling tot het partijcongres afgelopen jaar trekt de gewone mens, of de buitenlander in Peking, er zich allemaal weinig van aan. De nevenefecten van het congres zijn wel behoorlijk hinderlijk.
Zo was ik zaterdag van plan om een klein wandelingetje op de Chinese muur te gaan maken. Het stukje muur dat ik had uitgekozen was JinShanLing dat enkel bereikbaar is via de noordkant. Aangezien de muur de noordgrens van het aglomeraat Beijing vormt, moet je enkele kilometer door de provincie HeBei. Dat was echter buiten de parlementaire zitting gerekend. De grenzen van Peking worden hedentendage zwaar bewaakt. Je komt er niet voorbij zonder volledige controle van al je hebben en houden. Onze chauffeur sprak van minstens 3 uur file, waarop we rechtsomkeer maakten en een ander stuk muur opzochten.
In het centrum van de stad is het al niet veel beter. Ongelooflijk maar waar, de files zijn twee maal langer dan gewoonlijk. Ik heb geen idee waarom; er zijn geen roadblocks of controles, zover ik weet zijn alle wegen open, ik moet niet voorbij tiananmen of enig belangrijk partijgebouw, en dat parlement, dat is slechts enkele 1000'en personen. Doch, wanneer ik te lui ben en pas na 8 AM naar mijn werk vertrek kan ik het vergeten om in minder dan een uur op mijn werk te geraken.
Gelukkig zal de vergadering niet te lang duren en tegen de volgende keer is de metro onder mijn huis af.

Veel goesting

Omwille van China's een-kinds politiek moet het je zeker niet verbazen dat condooms lang geen taboe meer zijn. Ze worden in zowat elke winkel verkocht en zelfs op straat zijn er condoomautomaten te vinden en door algehele subsidies zal je zelfs voor de westerse merken niet te diep in je portefeuille moeten tasten.
Vanmorgen op weg naar het werk viel het me op dat 1 van de automaten was gekraakt en compleet leeggehaald. Wat moet je anders met veel goesting en geen geld?